ورزش ؛ دیگر صرفا تنها مقوله ای مربوط به تندرستی و سلامت جسم و… نیست بلکه امروزه ورزش علاوه بر ایفای نقش اقتصادی و صنعتی و با گردش مالی بسیار بالا ؛ تأثیر بسیار مهمی هم در حوزه سیاست؛ دیپلماسی و روابط بین‌الملل دارد .
آمدن رونالدو به تهران و حضور انبوهی از علاقه مندان در اطراف هتل محل اقامت او و پر شدن فضای مجازی از انواع و اقسام حرف و حدیث ها و… نشان می‌دهد که ورزش نقش حساس و مهمی در مناسبات ؛ تعاملات و روابط میان کشورها و سازمان‌ها و افراد دارد. بازیکنی نام آور در عرصه ورزش مثل رونالدو می‌تواند با یک اظهار نظر سیاسی و یا یک حرکت ورزشی و یا یک عکس و مصاحبه خاص ؛ روابط دیپلماتیک میان کشورها را تحت الشعاع مثبت یا منفی خود قرار دهد و اینجاست که کشورهای هوشمند و رشد یافته می‌توانند از دیپلماسی ورزش برای توسعه روابط خود ؛ ایجاد هم افزایی و ایجاد ارزش افزوده بهره لازم و کافی را ببرند.
کشور ما نیز باید از ظرفیت دیپلماسی ورزشی برای پیشبرد امور خود خصوصا در عرصه روابط خارجی بیش از پیش هوشمندانه و هدفمند بهره گیری نماید. متاسفانه سیستم حکمرانی بدلایلی چند ؛ از ورزشکاران جهانی و شناخته شده ما نظیر علی دایی و… آنطور که باید و شاید برای مقوله دیپلماسی ورزشی استفاده نمی‌کنند. در حوزه صنعت فیلمسازی و سینما نیز وضعیت مشابه است. ما از چهره های فیلم ساز و یا بازیگران نام آشنای سینمایی خود جهت ارزش آفرینی برای کشور استفاده نمی‌کنیم که به نظر می‌رسد در سطح سران سه قوه برای این ضعف بزرگ بایستی چاره ای اندیشیده شود تا بیش از این فرصت‌ها را از دست ندهیم. گاهی یک ورزشکار می‌تواند تضادها و تعارضات میان دو کشور را با صلح و صفا و کمترین هزینه برطرف کند. پس چرا نباید از این ظرفیت‌ها استفاده بهینه کنیم؟!؟
بازی‌های آسیایی هانگژو چین پیش روی ماست و ورزشکاران تمام رشته های اعزامی ما به این دوره از مسابقات می‌بایست در نقش یک سفیر دانا و توانا اهداف تمدنی و فرهنگی ایران عزیزمان را به دیگران شناسانده و هر کدام با روش و منش و قدرت و جایگاهی که دارند تلاش نمایند ایران و ایرانی هر چه سربلند تر معرفی و جلوه گری نماید. ارتباط تنگاتنگ وزارت امور خارجه و وزارت ورزش و جوانان بصورت سازمان یافته و مستمر می‌تواند در حوزه دیپلماسی ورزشی گره گشای بسیاری از مشکلات باشد.

حسن خسروی.