به جرئت میتوان گفت اگر بخواهیم برای بعضی واژهها مانند خدمت، ایثار، فداکاری، سخاوت و… تصویری مجسم کنیم، میتوان آن تصویر را در سیمای بعضی انسانها تصور کرد که حیدر میردریکوند یکی از این فرشتگان زمینی است.
حیدر میردریکوند، معلم فداکار، سخاوتمند و ایثارگر مدرسه شهید احمد نجفوند در روستای دارصافه از مناطق عشایری لرستان با سابقه ۲۹ سال خدمت در آموزش و پرورش است که قریب ۱۲ سال از سنوات خدمتی خود را در مدارس عشایری سپری کرده است و او را میتوان به درستی تصویری از ایثار و عشق به خدمت مجسم کرد.
میردریکوند طی این سالها به معنی واقعی زندگی خود را وقف دانشآموزانش کرده است. او که دارای یک فرزند دختر است، بعد از روانه کردن دخترش به خانه بخت، مصمم شد و با خود عهد بست که تمام دانشآموزانش را همچون فرزندان خود بداند و در حمایت آنها از هیچ خدمتی فروگذار نکند.
از آن پس او هر ماه به جز اندکی از درآمد و حقوق ماهیانه خود را که طبیعتاً صرف امرار معاش خانوادهاش میشد، بهطور کامل برای سامان دادن به اوضاع فضای آموزشی و دانشآموزانش هزینه میکرد.
وی با همت و پشتکار وصفناشدنی خود، به هر جایی که قدم میگذاشت و در هر روستایی که مأمور به خدمت میشد، با علاقه و عشق به عمران و آبادانی و تلاش در جهت بهبود کیفیت آموزشی و بهداشتی آنجا میپرداخت.
میردریکوند در طی این سالها توانسته چندین مدرسه شامل مدارس عشایری عمومأ یک کلاسه و چندین سرویس بهداشتی را بسازد یا بازسازی کند. او همچنین پرداخت هزینههای درمانی، پوشاک، آموزش، هزینههای کتاب، بیمه و لوازمالتحریر تمام دانشآموزان در طول سال، تهیه آذوقه و مایحتاج خانوادههای کمبضاعت روستا، کمک و انجام رایزنی و امور اداری برای احداث زیرساختهای رفاهی از قبیل راه، آب، برق و تلفن را جز وظایف خود میداند و به انجام آنها میپردازد.
میردریکوند، که خود فردی فنی و به قولی دست به آچار است، امور فنی از قبیل لولهکشی، برقکشی، بنایی، آرماتوربندی و نقاشی ساختمان مدارس و عموماً منازل روستائیان کمبضاعت را خودش انجام میدهد.
وی در مسیر جادههای روستای دارخرما کرکی به طول ۳.۵ کیلومتر با حمل لولههای صنعتی با جرثقیل که تماماً با هزینه شخصی و به گفته خودش ۷۰ شبانهروز کار یدی به تنهایی و بدون کمک صورت داده، توانسته بود قسمتی از این مسیر صعبالعبور و نامناسب را مرمت و قابل استفاده برای عموم کند.
این اقدامات بخشی از فعالیتهای حیدر میردریکوند است، که با تمام خضوع و افتادگی توانست به زبان بیاورد و با درک عمیق از مشکلات و مصائب زندگی عشایری و دانشآموزانش عمیقاً ابراز تأسف داشت باشد که چرا توان مالی او بیشتر از اینها نیست تا بتواند کارهای عمرانی بزرگتری انجام دهد.
انتهای پیام