علیرضا عباسی چهره مطرح و مغز متفکر علم ورزش دنیا در خصوص وضعیت نابسامان و بیمار ورزش کشور گفت:
 به گزارش پایگاه خبری صدای منتقد ؛بخش ورزش و تربیت بدنی با توجه به اهمیت آن در ابعاد سلامت و نشاط فردی و اجتماعی، ایجاد شور و هیجان در جامعه، و گستردگی فضای رسانه‌ای و مخاطبان پرشمار از موضوعاتی است که ضروری است در گفتمان وعنایت ریاست جمهوری مورد توجه قرار گیرد. مسائل و چالش‌های قابل توجهی در ابعاد خرد و کلان ورزش قابل طرح است، لکن برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

١- وضعیت نابسامان ورزش همگانی که بی‌توجهی به آن سلامت جسمی و روانی مردم را دچار مخاطره کرده است. فقر حرکتی و کمبود حرکت و فعالیت بدنی ناشی از تغییرات سبک زندگی که منجر به افزایش قابل توجه اضافه وزن و چاقی در بین مردم (حدود ۵۵ تا ۶٠ درصد در بزرگسالان و حدود ٣٠ درصد در دانش‌آموزان) و به تبع آن شیوع بیماری‌های غیرواگیر و افزایش هزینه‌های درمان (سالانه حدود ۴۵ هزار میلیارد تومان) در کشور شده است. با توجه به تاکید اصل سوم قانون اساسی به تربیت بدنی و ورزش رایگان، متأسفانه کم توجهی‌ها و تغییر رویکرد‌ها در موضوع ورزش همگانی باعث ایجاد موانعی از جمله ضعف‌های ساختاری، مدیریتی، بودجه‌ای، فرهنگی، اجتماعی، آموزشی، راهبری ضعیف ورزش همگانی در سطح کلان و نبود برنامه راهبردی جامع برای همراه‌سازی مردم در پیش روی توسعه ورزش همگانی شده است.

۲- موضوع اقتصاد ورزش و موانع پیش روی توسعه آن از جمله چالش‌های جدی توسعه ورزش در ابعاد همگانی و قهرمانی است. دولتی بودن اقتصاد کشور و وجود تنگنا‌ها و محدودیت‌های قانونی برای هزینه در ورزش حرفه‌ای، و استمرار وجود برخی موانع به ظاهر لاینحل از جمله حق پخش رسانه‌ای و تلویزیونی که تأمین کننده بخش قابل توجهی از منابع مالی باشگاه‌های حرفه‌ای و قهرمانی است، و ضعف مشوق‌هایی از قبیل تسهیلات کم بهره و معافیت‌های مالیاتی برای سرمایه‌گذاری در ورزش راه را برای توسعه و پیشرفت متوازن و پایدار ورزش حرفه‌ای، قهرمانی و همگانی دشوار کرده است.

۳- ساختار حاکمیتی و دولتی بخش اجرائی ورزش ایران و وضعیت نامناسب ساختاری و مدیریتی فدراسیون‌های ورزشی کشور و هیأت‌های ورزشی استان‌ها که مشابه نهاد‌های دولتی اداره می‌شوند، و وابستگی تقریباً کامل زیرساختی، بودجه‌ای و مالی اکثر قریب به اتفاق آن‌ها به حمایت‌های مادی و اعتباری دولت، عامل مؤثری برای ضعف و ناکارآمدی این ساختار‌ها و نهاد‌های مدیریتی و اجرایی ورزش بوده است.

۴- وضعیت باشگاه‌های ورزشی قهرمانی و حرفه‌ای (به لحاظ کیفی و کمی، ساختاری، مدیریتی) که متأسفانه فاصله قابل توجهی در مقایسه با استاندارد‌های روز باشگاهداری و در رقابت با باشگاه‌های ورزشی کشور‌های منطقه و جهان دارند. همچنین وضعیت باشگاه‌های ورزشی عمومی و همگانی(حدود ۲۵۰۰۰ باشگاه) که به لحاظ تعداد (به نسبت جمعیت کشور) تا ١٠٠ هزار باشگاه قابل افزایش است، و امکانات و تجهیزات این باشگاه‌ها نیز جهت پاسخگویی به نیاز‌های ورزشی مردم در شهر‌ها و روستا‌ها فاصله قابل توجهی با وضع مطلوب دارند. نکته مهم و قابل ذکر در حوزه باشگاه‌های عمومی آن است که قریب به اتفاق آن‌ها توسط بخش خصوصی سرمایه‌گذاری شده است. بنظر می‌رسد یکی از دلایل مهم نابسامانی وضعیت باشگاه‌ها، عدم تصویب قانون نظام جامع باشگاهداری است که با گذشت بیش از یک دهه هنوز به سرانجام نرسیده است.

۵- وجود بیش از ۴۰۰۰ پروژه و طرح نیمه تمام ورزشی میراث چند ده ساله در کشور و وضعیت نامناسب و نامطلوب ورزشگاه‌های ملی مانند مجموعه ورزشی آزادی و تختی و شیرودی در تهران و ورزشگاه‌های مراکز استان‌ها در انطباق با استاندارد‌های بین‌المللی، که نیازمند تصویب اعتباری ویژه و اتخاذ راهکاری عاجل برای تکمیل و بازسازی هستند.

۶- نتیجه گرایی و حاکمیت فضای برد به هر قیمت در ورزش قهرمانی که منجر به شیوع برخی مظاهر فساد و ناهنجاری‌ها و رفتار‌های خلاف اخلاق و دور از شأن ورزش در ورزشگاه‌ها و مسابقات ورزشی شده است.

۷- کم توجهی به نقش ممتاز ورزش در حوزه دیپلماسی عمومی و استفاده از ظرفیت ورزش برای برقراری تعاملات فرهنگی و اجتماعی تأثیرگذار با ملت‌ها و کشور‌ها و نبود برنامه‌ای جامع برای حضور مؤثرتر ایران در سازمان‌ها و نهاد‌های بین‌المللی ورزشی از طریق کسب کرسی‌های مؤثر در این سازمان‌ها.

۸- بی‌توجهی به قابلیت‌ها و ظرفیت‌های گسترده فرهنگی و اجتماعی ورزش و نقش مؤثر آن در ایجاد روحیه نشاط و شادابی در مردم و ارتقاء هویت و انسجام ملی و مقابله با معضلات و آسیب‌های اجتماعی، و نبود برنامه اقدام برای رفع موانع مشارکت هرچه بیشتر آحاد جامعه و به ویژه بانوان در فعالیت‌ها و رویداد‌های ورزش همگانی و قهرمانی با توجه به مزیت‌ها و فرصت‌های قابل توجه این بخش مهم از ورزش.

محمود داودی نزاد, [09.08.25 09:37]
با توجه به طرح راهبرد «ورزش قوی- ایران قوی» از سوی رهبری، و برای حل مسائل و چالش‌های برشمرده فوق، پیاده‌سازی ارکان این راهبرد شامل موارد ذیل به عنوان اولویت‌هایی در ورزش در چهار سال آینده مورد توجه خواهد بود:

– مدیریت دانش بنیان و مدبرانه در ابعاد کلان و خرد ورزش،

– برنامه محوری در حیطه‌ها و حوزه‌های ورزش در ابعاد تربیتی، همگانی، قهرمانی، و حرفه‌ای،

– مدیریت دقیق منابع انسانی و به ویژه ورزشکاران و مربیان،

– توجه به ارزش‌های معنوی، فرهنگی و پهلوانی و اخلاق محوری در ورزش،

– توجه به نیاز‌ها و رفع مشکلات شغلی و معیشتی ورزشکاران و قهرمانان ورزشی،

– پیشگیری و مراقبت از بروز ناهنجاری‌ها و رفتار‌های دور از شأن و آسیب‌ها و آفت‌های اخلاقی و مالی در فضای اداری و مدیریتی ورزش،

– مقابله و برخورد جدی و بدون اغماض با انواع فساد و مافیا‌های آلوده‌کننده ورزش.

اولویت‌های ورزش کشور:

– استقرار مدیریت دانش بنیان، کارشناسی و تخصصی و بدور از نگاه‌های سیاسی و جناحی در ساختار وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون‌ها و هیأت‌های ورزشی، ادارات کل ورزش و جوانان استان‌ها، و مدیریت ورزش دستگاه‌های اجرایی کشور،

– تقویت بنیه کارشناسی در تدوین برنامه‌های توسعه ورزش و بکارگیری ظرفیت و نظرات خبرگان و نخبگان ورزش در کارگروه‌های تخصصی شورایعالی ورزش،

– بکارگیری مدیران خوشنام، باتجربه، کارآزموده، متخصص، و پاسخگو در پست‌ها و سمت‌های مدیریتی ورزش کشور،

– توجه خاص به تربیت بدنی و ورزش آموزشی و تربیتی در آموزش و پرورش به عنوان نهاد سازنده نسل آینده و پرورش دهنده استعداد‌های ورزشی کشور،

– اجرای اصل سوم قانون اساسی در توسعه و تعمیم رایگان و ارزان ورزش همگانی و عمومی در شهر‌ها، روستا‌ها، و مجموعه کانون‌های جمعیتی کشور درجهت ارتقاء سلامت جسمی، روحی و اجتماعی آحاد و اقشار جامعه با تجمیع ظرفیت‌ها و امکانات و زیرساخت‌های دستگاه‌ها و نهاد‌های اجرایی و عمومی کشور و به ویژه شهرداری‌ها و دهیاری‌ها،

– واگذاری امور تصدی در ورزش قهرمانی و حرفه‌ای به کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک، و فدراسیون‌ها و هیأت‌های ورزشی و تمرکز وزارت ورزش و جوانان به تولی‌گری در حوزه‌های سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، حمایت، نظارت و راهگشایی برای بخش‌های اجرایی ورزش کشور،

– روزآمدسازی اساسنامه و مقررات و ساختار فدراسیون‌های ورزشی در چارچوب قوانین کشور و رعایت انتظارات فدراسیون‌های بین‌المللی ورزشی در جهت توسعه و تعمیم رشته‌های ورزشی و پاسخگویی در قبال مسئولیت‌های محوله در عرصه‌های ملی و بین‌المللی،

– تقویت مدیریتی و اعتباری صندوق حمایت از قهرمانان و پیش‌کسوتان ورزش در جهت پاسخگویی به جامعه ورزش و تکریم پیش‌کسوتان و قهرمانان ورزشی به عنوان سرمایه‌ها و گنجینه‌های ورزش کشور،

– صیانت از ورزشکاران و توجه کامل و همه جانبه به مطالبات و انتظارات قهرمانان ملی و مدال‌آوران ورزش ایران و تأمین نیاز‌های آموزشی، فرهنگی، شغلی و معیشتی آنان،

– اولویت‌بندی در تکمیل ۴۰۰۰ زیرساخت و پروژه ورزشی نیمه تمام مبتنی بر آمایش سرزمینی ورزش و در نظر گرفتن مشوق‌ها و تسهیلات لازم برای مشارکت بخش خصوصی در ساخت و تکمیل و اداره فضا‌های ورزشی،

– بازسازی، نوسازی، و روزآمدسازی ورزشگاه‌های ملی بویژه مجموعه ورزشی آزادی و مجموعه‌های ورزشی مراکز استان‌ها و منطبق‌سازی آن‌ها با استاندارد‌های بین‌المللی در جهت کسب میزبانی رویداد‌های بین‌المللی ورزشی،

– ایجاد و تقویت ظرفیت‌های قانونی برای ارتقاء توان مالی و منابع پایدار در ورزش برای تأمین بودجه و اعتبارات متناسب با نیاز‌های توسعه ورزش همگانی و قهرمانی کشور،

– ایجاد و تقویت مشوق‌ها و تسهیلات در جهت مشارکت هرچه بیشتر بخش خصوصی و تعاونی برای سرمایه‌گذاری در تأسیس و توسعه باشگاه‌های ورزشی خصوصی و افزایش تعداد باشگاه‌ها از ۲۵ هزار به صدهزار باشگاه،

– ایجاد سازوکار‌های لازم و حمایت‌های قانونی برای توسعه و تقویت صنعت ورزش و سهولت راه‌اندازی کسب و کار‌های مولد ورزشی بویژه استارت آپ‌ها و شرکت‌های دانش بنیان در جهت افزایش ظرفیت اشتغال برای دانش آموختگان و قهرمانان ورزش،

– تأسیس نظام دانش آموختگان علوم ورزشی کشور در جهت ساماندهی و حمایت از بخش علمی ورزش کشور – ساماندهی اقتصاد ورزش و رفع موانع توسعه آن به ویژه تنگنا‌های اقتصاد دولتی ورزش و محدودیت‌های قانونی برای هزینه در ورزش حرفه‌ای، و حل مشکل حق پخش رسانه‌ای و تلویزیونی که تأمین کننده بخش قابل توجهی از منابع مالی باشگاه‌های حرفه‌ای و قهرمانی است،

– ساماندهی وضعیت باشگاه‌های ورزشی همگانی، قهرمانی و حرفه‌ای (به لحاظ کیفی و کمی، ساختاری، و مدیریتی) که متأسفانه فاصله قابل توجهی در مقایسه با استاندارد‌های روز باشگاهداری و در رقابت با باشگاه‌های ورزشی کشور‌های منطقه و جهان دارند، و پیگیری تصویب قانون نظام جامع باشگاهداری که پس از گذشت بیش از ده سال هنوز به سرانجام نرسیده است،

– تقویت نقش ممتاز ورزش در حوزه دیپلماسی عمومی و استفاده از ظرفیت ورزش برای برقراری تعاملات فرهنگی و اجتماعی تأثیرگذار با ملت‌ها و کشور‌ها با تنظیم برنامه‌ای جامع برای حضور مؤثرتر ایران در سازمان‌ها و نهاد‌های بین‌المللی ورزشی و کسب کرسی‌های مؤثر در این سازمان‌ها،

– توجه ویژه به قابلیت‌ها و ظرفیت‌های گسترده فرهنگی و اجتماعی ورزش و نقش مؤثر آن در ایجاد روحیه نشاط و شادابی در مردم و ارتقاء هویت و انسجام ملی و مقابله با معضلات و آسیب‌های اجتماعی، و تنظیم برنامه اقدام برای رفع موانع مشارکت هرچه بیشتر آحاد جامعه و به ویژه بانوان در فعالیت‌ها و رویداد‌های ورزش همگانی و قهرمانی با توجه به مزیت‌ها و فرصت‌های قابل توجه ورزش بانوان در عرصه‌های ملی و بین‌المللی،

– حضور مقتدرانه، عزتمند و فرهنگی در رویداد‌های بین‌المللی و جهانی ورزش و به ویژه بازی‌های آسیایی و پارآسیایی و بازی‌های المپیک و پارالمپیک و رقابت‌های قهرمانی قاره‌ای و جهانی برای کسب سکو‌های برتر و افتخارآفرینی و احتزاز نام و پرچم مقدس ایران عزیز،

– توجه خاص به ورزش اقشار خاص و به ویژه ورزش جانبازان و معلولین، نابینایان، ناشنوایان، بیماران خاص، و رفع موانع و توسعه زیرساخت‌ها و امکانات ورزشی آنان در جهت ارتقاء مشارکت ورزشی و توانمند‌سازی و حضور اجتماعی این جمع مهم از جامعه،

– پیاده‌سازی راهبرد «ورزش قوی- ایران قوی» برای حل مسائل و چالش‌های ورزش براساس این راهبرد،

برنامه‌ریزی لازم برای تحقق ارکان ورزش قوی- ایران قوی شامل موارد ذیل مورد توجه خواهد بود:

– مدیریت دانش بنیان و مدبرانه در ابعاد کلان و خرد ورزش،

– برنامه محوری در حیطه‌ها و حوزه‌های ورزش در ابعاد تربیتی، همگانی، قهرمانی، و حرفه‌ای،

– مدیریت دقیق منابع انسانی و به ویژه ورزشکاران و مربیان،

– توجه به ارزش‌های معنوی، فرهنگی و پهلوانی و اخلاق محوری در ورزش،

– توجه به نیاز‌ها و رفع مشکلات شغلی و معیشتی ورزشکاران و قهرمانان ورزشی،

– پیشگیری و مراقبت از بروز ناهنجاری‌ها و رفتار‌های دور از شأن در ورزش و مقابله با آسیب‌ها و آفت‌های اخلاقی و مالی در فضای اداری و مدیریتی ورزش،

– مقابله و برخورد جدی و بدون اغماض با انواع فساد و مافیا‌های آلوده‌کننده ورزش.

یاداشت :علیرضا عباسی

نویسنده خبر:::

محمود داودی نژاد
محمود داودی نژاد
سردبیر