استاد و دانشجو فرهیخته هستند، نه کف روی آب
هر کدام از ما وقتی صحبت می‌کنیم لازم است به این نکته توجه داشته باشیم که کلمات، اصطلاحات و مفاهیمی که استفاده می‌کنیم چه پیامدهایی خواهد داشت، شاید به‌همین دلیل است که توصیه می‌شود قبل از حرف زدن اول فکر کنیم و بعد حرف بزنیم. چند وقت پیش یکی از نمایندگان در مصاحبه یا سخنرانی […]
هر کدام از ما وقتی صحبت می‌کنیم لازم است به این نکته توجه داشته باشیم که کلمات، اصطلاحات و مفاهیمی که استفاده می‌کنیم چه پیامدهایی خواهد داشت، شاید به‌همین دلیل است که توصیه می‌شود قبل از حرف زدن اول فکر کنیم و بعد حرف بزنیم.
چند وقت پیش یکی از نمایندگان در مصاحبه یا سخنرانی که در خصوص شرایط فعلی کشور انجام داده بود گفت که «اغتشاشگران، آدم‌هایی هوس باز و به دنبال فحشاء و هوس رانی در جامعه هستند که جلوی آنان گرفته خواهد شد. انشاءالله این کف‌های روی آب و این نجاسات که گاهی اوقات دامن ملت ایران را می‌گیرد، به دور ریخته خواهند شد.. افراد بی سر و پا هستند و اکثر کسانی که در این اغتشاشات حضور داشتند، جزو اراذل و اوباش هستند.»
اگر کمی فکر کنیم متوجه خواهیم شد که هر کدام از برچسب‌ها چه بار معنایی منفی خواهند داشت و چقدر می‌تواند روی رفتار هر کدام از مردم تاثیر منفی بگذارد. شاید میان معترضان افرادی برای سوء استفاده وجود داشته باشند اما آیا این برچسب‌ها به دانشجویان شریف، تهران و دانشجویان همه دانشگاه‌های کشور، اساتید، معلمین، دانش آموزن، اصناف، فعالین سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، جوانان، زنان، و…. می چسبد؟ آیا با بیان این اصلاحات -که به نظر من توهین آمیز هم هستند- زمینه را برای تحریک و ترغیب برای اعتراض و… بیشتر نمی‌کند؟
خاطرم هست همیشه در میان مردم استاد، معلم و دانشجو جایگاهی ویژه داشتند و البته الان هم دارند چراکه اهل فکر بودند و به دنبال علم، طبیعتا جوینده علم نمی تواند نجس باشد. چرا برای بیشتر دیده شدن و ابراز وجود و… صحبت‌های می‌کنیم که به‌شرایط موجود دامن می‌زند، کسی حق ندارد توهین، تحقیر، تمسخر و… کند، نباید مطالبات مردم در حوزه حقوق شهروندی را به هوس رانی و شهوت رانی تقلیل ن دهیم، همین وضعیت را در خصوص حسن عباسی هم داریم.
بخشی از صحبت‌های ایشان که واکنش فوتبالیست‌ها را دنبال داشت این‌ها بودند «سبک زندگی آن‌ها سبک زندگی آمریکایی است؛ لذت، شهوت و پول. چرا به فوتبالیست‌ها ۱۵۰ برابر حقوق کف جامعه حقوق می‌دهید که هار شوند؟ این درحالی است که ما شهداء ورزشکار د اریم، ورزشکارانی داریم که در کارهای خیر هزاران بار بیشتر از حسن عباسی درگیر هستند و خیلی‌ها هم در این راه گمنامی پیشه کردند. این نوع صحبت کردن‌ها روح مردم را آزرده خاطر می‌کند و نباید اجازه داد چنین کلماتی از تریبون‌های رسمی و غیر رسمی بیان شود که خود تبعات منفی زیادی خواهد داشت، آیا نباید رفتارهایی از این قبیل از طرف نمایندگان مجلس در جایی رسیدگی شود؟
سیدحسن موسوی چلک
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران