پیمانه پر پر است دولت تعجیل کند!!

✍️ یاسرنظری چگن

مسئله اصلی و نگران کننده امروز کشور و در عمق بیشتر استان لرستان که یک تهدید بزرگ برای تک تک افراد جامعه و خانواده ها حساب می شود بحران و یا در یک گفتمان صادقانه تر فاجعه فقر است.

در بین همه پیشران‌ هایی که بند بند تمام جامعه و اقشار مختلف آن را درگیر خود کرده است باید مقصر و عامل اصلی را فاجعه (فقر) بدانیم.

««کاسه صبر اقتصادی و معیشتی مردم در حال لبریز شدن است»»

ملت در حال تحمل فشار حداکثری در زمینه معیشت و تأمین نیازهای اولیه خود هستند.باری که طی این سال ها بر آنها تحمیل شده است آرام آرام به حدی سنگین و طاقت فرسا رسیده که در صورت عدم درمان و کنترل به شکستن کمر مردم خواهد انجامید.

با یک نگاه کلی و بینش اندک میتوان به عمق فاجعه ای که با سرعت در حال شکل گیری است پی برد.

مسئله و فاجعه فقر زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که به درک این واقعیت پی ببریم که پیشگیری و درمان بسیاری از آسیب های کنونی جامعه بدون رسیدن به یک جامعه با اقتصادی قوی امکان پذیر نیست.

در این چند سال خانواده ها در زمینه های اقتصادی و مسائل معیشتی با مشکلات اساسی روبرو شده اند.به حدی که تأمین نیازهای اولیه و ابتدایی افراد به یک آرزوی محال تبدیل شده است.

ملتی که هر روز خود را بدتر از دیروز پندارد و امیدی به فردای خود نداشته باشد سیر تباهی و ویرانی را بسیار سریع تر طی خواهد کرد.

برای یافتن تمام واقعیات و علل نباید یقه حکومت و مدیران را چسبید و آنان را متهم اصلی تشدید فاجعه فقر نامید.

علل مختلفی در طول این چند سال در بوجود آمدن فقر با این وسعت دخیل هستند که در بحث آسیب های اجتماعی مسئله فقر تهدیدی بزرگ برای جامعه ما و تمام جوامع به حساب می آید.

در بحث موضوع فقر که به تنهایی اندازه تمام کتب دنیا معنی و تفسیر دارد علاوه بر یک تهدید اجتماعی اثرات زیانبار و مخربی برای خود اشخاص؛خانواده ها و جامعه در دراز مدت خواهد داشت.

پدیده شوم فقر نگرانی ها و استرس های فراوانی به جامعه تحمیل می کند که بحران های فاجعه انگیز و جرایم کیفری از ارمغان ها و میوه های تلخ این پدیده هستند.

در جوامعی مثل ایران که موضوع فقر و آسیب های اجتماعی حاصل از آن نهادینه شده باشد آثار و آسیب های آن در مدل و روش های مختلف خود را نمایان می سازد و آنچه مسلم است نبود شغل؛درامد و عدالت در توزیع امکانات رفاهی در شکل گیری این آسیب ها نقش اساسی دارند.

امروز تمام مسئولین و مدیران نهاد های دولتی و خصوصی (سازمان های اقتصادی؛اجتماعی؛سیاسی؛فرهنگی؛مذهبی و مدنی)رسالت دارند که از کنار پدیده شوم فقر که یک آسیب بزرگ اجتماعی به حساب می آید از کنار آن به راحتی و آرامی عبور نکنند چرا که مشکل فقر با صبر و شکیبایی قابل حل و توجیح پذیر نیست.

در ابعاد تشدید فقر باید به تاثیر مستقیم خود افراد هم تاکید داشت.افراد سودجو که با رسیدن به مرحله انسانیت فاصله بی حد و اندازه ای دارند که خواسته دست به کارهای غیر اخلاقی و انسانی می زنند که مکانیسم های فعال کردن فاجعه فقر را قدرتمندتر می کند.

در اوضاع نابسامان اقتصادی کنونی مسئله ای که جامعه را تهدید می کند تنها فقر نیست بلکه فاجعه بزرگ تر و هولناک تر از فقر عادی شدن خود فقر هم برای مردم و هم برای مسئولین و زیست آرام در کنار آن است.

دغدغه اصلی برای متفکران جامعه اینجاست که می توان امیدوار بود که از این مرحله سخت عبور کرد اما بحرانی که به سبب فقر اخلاق و انسانیت را به یغما برده است به نظر گذرا و قابل برگشت بنظر نمی آید.

متاسفانه در این برهه حساس خیلی از مسئولین داخلی ناخواسته آب به آسیاب دشمنان می ریزند؛جامعه ای که درگیر فقر شدید شده و بطور کلی تمام حرکات و تلاش های آنان در راستای تأمین مایحتاج زندگی صورت می گیرد طبیعی است که مسائل فکری و اندیشه ای در آن جامعه دیگر جایی ندارد و این همان هدفیست که دشمنان چندین دهه است که برای دستیابی به آن تلاش می کنند.

به تعبیری شاید دشمنان بهتر و‌ زودتر از مسئولین کشور ما به این واقعیت پی برده که وقتی مسائل اقتصادی و معیشتی پایه های اصلی دغدغه یک جامعه را شکل می دهد با شدت رفته رفته ابعاد فکری و اندیشه ای در بین افراد آن جامعه تضعیف می شود چرا که اصل بر این قرار گرفته که بخش عمده و‌ اصلی جوامع فقر زده باید معطوف به مسائل پایه ای (معیشت) شود.

««فقر بزرگترین مانع و علت توسعه نیافتگی جوامع در حال توسعه است»»

به همین دلیل است که تمام سیاست مداران کلاسیک دنیا اهم برنامه ها و گفتارهای معمول خود را با تقویت و پویایی اقتصاد شروع می کنند و اگر اغلب ‌نگاه های مدیریتی و سیاستگذاری های آنان در حوزه اقتصاد در چرخش باشد می توان از فقر اقتصادی و فقر فرهنگی تا حدودی جلوگیری کرد.

پس می توان اینگونه تحلیل نمود که جوامع مترقی و پیشرفته رابطه میان سیاست های اقتصادی (رفاهی) و موضوعات اندیشه ای را بخوبی درک کرده و تمام سیاست گذاری های داخلی و خارجی خود را به تقویت آن گره زده اند.

««مخلص کلام اینکه پیمانه پر پر است»»

یاسر نظری چگنی