بافت های تاریخی لرستان بنام بافت فرسوده در ورطه نابودی دسته گل میراث فرهنگی و مدیریت شهری استان…

بافت های تاریخی و بناها و خانه های قدیمی که ریشه در تاریخ کهن لرستان دارد و می توانست و می تواند لرستان را در صنعت بزرگ گردشگری و اماکن بکر تاریخی به یک ثروت عظیم برساند در بی توجهی محض و تخریب این مناطق باستانی و بکر بافت های تاریخی توسط مدیریت شهری، شهر سازی و میراث فرهنگی و گردشگری به نابودی وورطه نیستی کشانده شده است.

ناگاه غیر کارشناسانه به بافت های مناطق پر استعداد و حاشیه نشینی که روزگاری مرکز لرستان بوده چیزی جز بی توجهی در عدم توسعه نیست؟؟

مصداق بارز این بی توجهی و نابودی ثروت عظیم بافت های تاریخی را می توان مناطق کهن و بکری که می توانستند سالها مقصد گردشگران خارجی و داخلی باشد عنوان کرد.

مناطقی همچون خیابان حافظ، خیابان و کوچه های تاریخی باباطاهر خرم آباد، گل سفید، اسد آبادی، شمشیر آباد و… که در بی توجهی محض اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری لرستان به نابودی کشانده شد.

عدم مرمت سنگ نبشته، گرداب سنگی، پل شکسته و قلعه فلک الافلاک در دوران صدارت همه شاهکار و کارنامه نداشته قاسمی است؟؟

آقای سیدامین قاسمی که شاید روزهای پایانی مدیریت خود در لرستان را سپری می کنید آیا به خود نمره ای در حد ۱۰ می دهید و در این مدت مدیریت چیزی به جز روزمرگی در این دستگاه عریض و طویل داشته اید؟؟

آقای استاندار لرستان، عدم تعویض مدیر کل دولت بنفش و جای مانده از میراث خادمی در لرستان گناه نابخشودنی در توسعه گردشگری خواهد بود.

عدم توجهی به این بافت های تاریخی باعث ایجاد حاشیه نشینی و استقبال نکردن مالکان موجب فرسودگی آنها شده آنچنان که کم میلی نسبت به سرمایه گذاری در بافت های تاریخی از دیگر چالش های این بافت ها است و از طرفی مدیران شهری نیز هنوز نحوه برخورد با این مساله را درک نکرده اند.

ارایه نشدن امکانات به ساکنان بافت های تاریخی به ویژه در خرم‌آباد و از طرفی معرفی نکردن بافت تاریخی و آگاه سازی مردم از اهمیت این مناطق، باعث فرسودگی کالبدی آنها شده که بیانگر بی توجهی دستگاه های شهری و میراث فرهنگی به این مناطق است.

این روزها شاهد وجود تعداد زیادی از آثار و بناهای تاریخی در اکثر نقاط کشور هستیم که در اختیار دستگاه‌ها و ارگان‌هایی غیر از سازمان میراث‌ فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هستند و برخی دیگر نیز در مکان‌هایی واقع شده‌اند که دسترسی به آنها با دشواری همراه است.

همچنین بعضی از این بناها، خانه‌هایی با مالکیت شخصی هستند که بعضی در پروسه وراثت قرار گرفته و به حال خود رها شده‌اند. این در حالی است که تمامی آنها نیازمند مرمت و احیا هستند.

رضا میرزایی